Soedan –heet en droog

Na het groene Ethiopië was de overgang naar Soedan extreem. Al voor de grens was duidelijk te zien dat we in een ander gebied zouden komen. Aan de horizon waren duidelijk de bruine, droge bergen te zien, die we in Ethiopië niet waren tegengekomen.
De grensovergang bleek minder lastig te zijn dan vooraf verwacht. Hoewel het allemaal wat formeler gaat en er veel papierwerk aan te pas komt, duurde het voor de hele groep al met al slechts 2 uur om zowel Ethiopië uit te komen als Soedan in. Enkel voor de truck duurde het wat langer. De papieren van de nieuwe truck bleken niet 100% in orde: het motorbloknummer op de papieren kwam niet overeen met dat wat op het blok zelf stond. In eerste instantie had Mark niet door dat dit verkeerd was en zocht hij dus meer dan een uur naar het nummer dat op de papieren stond, maar na een telefoontje naar Engeland bleek dus dat er een fout was gemaakt. Maar zelfs dat bleek uiteindelijk geen onoverkomelijke hindernis en na wat extra papierwerk konden we redelijk bijtijds Soedan binnenrijden, de woestijn tegemoet.
De eerste dag viel de droogte nog wel mee. Langs de wegen waren grootte akkers met graan en andere producten, niet een beeld dat je direct bij Soedan zou verwachten. Maar we zaten dan ook nog altijd op een behoorlijke hoogte, waardoor de winters hier een redelijk klimaat bieden om iets te verbouwen.
Na een bushcamp vlak voor de stad Gedaref, reden we op de tweede dag richting de Nijl. De hoogtemeter van de GPS zakte steeds verder van de 900 meter aan de grens tot 400 meter bij de Nijl. En je zag met de hoogte het landschap veranderen en steeds zanderiger worden. En daarbij liep de temperatuur ook steeds verder op. Zover dat mijn thermometer het begaf, die kon niet verder dan 50 gr C. Dat was dan wel in de zon, maar ja, je had ook zo weinig schaduwplekken.
Bij de lunch konden we genieten van de eerste echte shwoarma. Dat was wel een aangename verandering na 10 dagen het Ethiopische lokale voedsel, injera. Die dag reden we door naar Khartoum, de hoofdstad van Soedan. Niet direct een indrukwekkende stad, en we gingen er dan ook alleen heen omdat je als buitenlandse reiziger in Soedan je in Khartoum moet laten registreren.

En ja, we hadden een ruime week de tijd voor Sudan, omdat de veerboot naar Egypte over Lake Nasser pas op 10 november vertrekt en we dus pas om 9 november uiterlijk in het noorden van het land hoeven te wezen. Dus het advies, vooral rustig aan doen en je niet haasten.

We hadden overigens een prachtige kampeerlocatie, hartje Khartoum en langs de oever van de Blue Nile. Doordat hier nog een beetje een briesje waaide, was het ook nog eens redelijk uit te houden qua temperatuur. Bovendien stonden er op het kampeerveld verschillende airco’s opgesteld, die de temperatuur behoorlijk naar beneden brachten. Al met al dus geen straf om hier een paar nachten te blijven.

Maar na 2 dagen heb je Khartoum wel gezien, dus besloten we de derde dag na de lunch door te gaan richting de eerste piramiden. Deze lagen ruim 200 kilometer ten noorden van Khartoum, dus ongeveer 3 uur rijden. Helaas raakte Mark bij het uitrijden van Khartoum de weg enigszins kwijt en duurde het een uur voordat we echt op de route zaten, maar uiteindelijk kwamen we net in het donker bij de pyramiden aan. Hier direct voor de ingang de tenten opgezet en het bivak gehouden. Dat was een warme nacht, geen zuchtje wind en midden in de woestijn, de Nijl ver uit zicht. Maar de volgende ochtend werden we aangenaam verrast door het zicht op de piramiden, we stonden letterlijk op nog geen 100 meter van de eerste vandaan.

Nu moet ik wel zeggen dat de piramiden in Sudan niet zo heel veel voorstellen. Ze zijn slechts een 30 meter hoog en niet gebouwd met enorme blokken rots, zoals je dat altijd ziet op plaatjes van Egypte. Bovendien zijn ze heel erg vervallen en lijkt de reastauratie niet echt op te schieten.
Maar zeker de moeite waard om te bekijken.

Na het ontbijt zijn we doorgereden naar Atbara, één van de grootste handelsplaatsen in Sudan, waar we een aantal uren de tijd hadden om de markt te verkennen. Het was een erg levendige omgeving en erg leuk om zo eens onderweg de tijd te hebben om meer te zien hoe mensen leven. Overigens zijn de Sudanezen ook zo enorm vriendelijk. Geen enkel gezeur om geld, ze willen allemaal weten waar je vandaan komt en wat je van Sudan vindt; ouderen willen graag op de foto gezet worden en de jongeren gebruiken de gelegenheid om eens Engels te kunnen spreken, want veel buitenlanders zien ze in dit land niet.

Na de markt weer een paar uur gereden en wederom een bivak midden in de woestijn en zo zouden we de komende dagen doorbrengen: bivak, markt, en slechts een paar uur rijden. Daardoor was de hitte prima uit te houden.

Gisteren in Wadi Halfa aangekomen, de meest noordelijke ‘stad’ van het land en vertrekpunt voor de wekelijkse veerboot naar Aswan. Hier is dus letterlijk niets te doen, behalve een beetje wachten tot het tijd is om de veerboot op te gaan. Deze veerboot doet overigens 18 tot 24 uur over de 300 kilometer tot Aswan, dus we mogen een nachtje op het dek onder de sterren slapen. Ben benieuwd hoe dat gaat wezen en of de boot vol zal zijn...

Activiteiten gedaan in Soedan:
- Markt in Omdurman
- Pyramieden van Meroe
- Markt in Atbara
- Pyramieden bij Karima
- Dongola
- Bushcamp aan de Nijl
- Wadi Halfa, wachten op de ferry